Cráteres na Lúa

Un grupo de científicos australianos lograron identificar uns 280 cráteres na superficie da lúa mediante a combinación de datos da gravidade e a topografía do satélite. Este mapa de alta definición, consegueu captar detalles de cuncas lunares que non foran detectados anteriormente. Primeiro observouse cráteres do lado máis oscuro da Lúa, que non eran vivibles desde a Terra.

Nos inicios, o proxecto centrouse en captar imaxes de alta resolución da gravidade da Terra, pero despois foise ampliando ao estudo da Lúa e de Marte.
Agora estáse elaborando un mapa dos niveis de gravidade en Marte para poder estudar a estructura interna do planeta.

Os infartos

Nesta entrada vou publicar un traballo que fixen na materia TIC, na que puiden facer unha pequena animación referida a un tema didáctico, e eu elexí Ciencias para o Mundo Contemporáneo.

Para poder velo pincha en:  clase de saúde by miguel araujo on GoAnimate .

Dores de cabeza...

Nestes días oín no telexornal que era mellor que tomásemos neurofren de 400 mg que de 600mg, no caso de que só fosen dores pequenas, xa que así non acostubraríamos o corpo a convivir con dosis tan grandes. Por outro lado si nos doe a cabeza e tomamos unha pastilla temos que esperar a hora que nos indica no papeliño que acompaña o medicamento para tomar outra, si nos fai falta, xa que hai xente que eso non o respeta; e si levas durante tres días tomándoa hai que ir o médico xa que iso é un factor de que algo non vai ben, e diredes, ¡ tres días seguidos tomando pastillas para a cabeza, que locura! Pois non é nada raro xa que eu mesmo pode que as tome cando estou en temporada de exames. Pero o importante e que respetedes o período de tempo que debe pasar dende que tomes unha pastilla a consumir outra e que non sobrecarguemos o corpo con dosis de máis si só son dores pequenas.

"Enfermidade dos pobres"

Nesta entrada vouvos falar de Oriol Mitjá que é un español especialista en efermidades infecciosas que fai cinco anos viaxou a Papua Nueva Guinea e econtrouse cunha poboación, sobre todo nenos enfermos de pian. Unha bacteria propia das zoas tropicais que vai comendo a pel, ata desfigurar o rostro.

Oriol chegou a estas zoas e pensou que o tratamento que se estaba administrando non era o correcto. O seu coñecemento en enfermidades tropicais, fixéronlle probar cun simple antibiótico. O tratamento deu un excelente resultado . Entre 2013 e 2014 leváronse a cabo probas experimentais co 90% de curación.

A OMS, grazas os excelentes resultados de Oriol, propúxose como meta o 2020 para terminar coa enfermidad. Si o tratamento continúa dando tan bos resultados como ata agora , o Pian será a segunda enfermidad erradicada tras a viruela onde resaltaríase moito máis a Oriol, médico español.

Para saber máis pincha en : Pian

O observatorio espacial Hubble

O observatorio espacial Hubble considerado como o gran ollo do Universo fixo 25 anos. Un telescopio que revolucionou a astronomía e o coñecemento do cosmos desde o seu lanzamento en 1990. Ofrécenos milleiros de impactantes imaxes do cosmos. Axudou a medir o seu tamaño e a súa idade e a confirmar o seu proceso de expansión acelerada. Desde a súa chegada ao espazo proporcionou máis dun millón de imaxes que, ademais de coñecemento, deleitan a nosa retina.

Sídrome de Morquio

Desta vez vouvos falar dun rapaz que está loitando cotra unha enfermidade dexenerativa, chamada síndrome de Morquio onde a esperanza de vida é duns 40 anos. Miguel sufre transtornos de crecemento e pérdidas de audición e de vista, o que fai que a súa vida sexa difícil.

Ata xaneiro recibía, xunto con outros oito nenos españois, un tratamento experimental, co que mellorou radicalmente (deixara de andar en silla de rodas, e desaparacéralle moitas dores). Pero unha vez comprobada a melloría do tratamento, o laboratorio suspendeu o tratamento por altos costes. 

O rapaz insisteulles aos pais en que falaran cos médicos porque se estaba encotrando cada vez peor. A familia de Miguel pediu a Xunta e ao Ministerio de Sanidade que finacie o tratamento, e estes ao cabo dun tempo deron a noticia de que costearán uns 6000€ por sesión.

E como dixo a famila de Miguel, " gástase máis cartos en cousas menos importantes que na saúde dun neno". Non estades de acordo?

Para saber máis pincha "aquí".

Aiko Chihira

O departamento de ventas de Mitsukoshi presentou este luns a Aiko Chihira, a súa nova traballadora cunha particulariedade: é o primero robot androide que traballará nuns grandes almacéns en Tokio. Aiko ocupará un posto na recepción do recinto e axudará a súa compañeira, que está encantada coa nova empleada, a dar información aos clientes. Fala xaponés (tamén en lenguaxe de signos), aínda que pode ser programada para falar outros idiomas, como chino, no caso de que fora necesario.

Entre as habilidades do robot, tamén se encuentran outras que non están relacionadas á empresa, como cantar ópera. Esta pioneira tecnoloxía desarrollouse no laboratorio de robótica de Osaka, onde empregaron 43 motores para poñelo en marcha.

Basura no espazo

                                                                   

Eu cando penso no espazo, non me imaxino basura, e menos humana, pero informeime e calcúlase que hai uns 50.000 obxectos de orixen humano flotando arredor da terra. Algúns son moi pequenos, como ferramentas perdidas polos astronautas; outros, son moi grandes, incluíndo centos de satélites en desuso e partes de cohetes.

En total, habrá unhas 100 toneladas de restos de cohetes e satélites que chocaron. A maior concentración ubícase a 1.000 km de altura.

Toda esta basura impide voos máis afastados a 600 km de altura. As naves actuais, como a Estación Espacial Internacional, orbitan bastante por debaixo de ese nivel, a 364 km.

A cantidade de chatarra espacial seguirá crecendo sin control, e se predí que para o ano 2055 será imposible lanzar calquera misión espacial sin atoparse cun destes obxectos. Moitos dos obxectos afastaranse lentamente e outros caerán á Terra, como xa sucedeu en varios países.

O apéndice

Cando era pequeniño e vía unha imaxe do noso organismo gustábame moito a forma peculiar do apéndice e pensaba que so era un "cacho de carne" e aínda por riba podía causar problemas, onde nese caso había que operar.

Agora xa podo decir que o apéndice sirve como asilo para as bacterias boas do intestino cando hai unha emerxencia, como unha infeción. Ven sendo como unha copia de seguridade e asi poder repoboar o intestino cando éste retorne a un estado saudable.

Factores adicionais:

• O apéndice ten uns 10 cm de largo e apenas 7 mm de ancho.
• Cerca do 7% da poboación é operado de apendicitis.
• As mulleres teñen o doble de risco de padecer apendicitis.
• Unha de cada 100.000 persoas nace sin apéndice.

Progeria

Hoxe vouvos falar dunha rapaza chamada Hayley Okines, que morreu con tan so 17 anos, xa que padecía a enfermidade denominada progeria. Esta enfermidade "rara" acelera o envellecemento das células ata oito veces mais rápido o que provoca que non teñan unha larga vida, ninguén polo momento chegou a ter 30 anos. 

A rapaza era popular nas redes sociais por ser unha gran loitadora e facer campaña para dar a coñecer a enfermidade que padecía, e ata chegou a publicar un libro onde contaba as súas vivencias: " Old Before My Time" (Mayor antes de tempo). 

Os médicos aseguraron que vivira moito máis do que se había pronosticado, xa que era unha adolescente no corpo dunha persoa de 104 anos.

Para saber máis da enfermidade pincha en : progeria.

Xermes na cociña

Un obxecto que utilizamos con moita frecuencia, xa sexa pola mañá, mediodia e noite, e encóntrase nunha parte da casa como é a cociña, resulta, que é unha das cousas que máis xermes ten.

Para axudarvos, direivos que é pequeno, de forma cadrada ou rectangular, ainos de distinta cor  (azul, verde, amarelo...) e tamén ten unha parte suave e outra áspera, deixa a louza relucinte, creo que con isto xa volo dixen todo.

 Sabedes do que falo? pois si compañeiros, o obxecto que máis xermes ten,  é o estropallo.

Sabedes como eliminarlle os xermes? pois eu teño un truco moi bo, E FUNCIONA!
Temos que coller o estropallo co que acabamos de lavar a louza, e polo cal, está sucio, e lavalo ben con auga, e a continuación metémolo no microondas durante 2 minutos, logo quitámolo, e o estropallo está limpio limpísimo.

Elaborando xabón artesanal

Hoxe gustaríame compartir con vos unha forma de reciclar o aceite usado na cociña "elaborando xabón artesanal".

Ingredientes para a elaboración do xabón artesanal

1. Medio kilo de sosa cáustica.
2. Tres litros de auga.
3. Tres litros de aceite de oliva ou xirasol (usado na casa para cociñar)

Modo de elaboración do xabón artesanal

• Disólvese a sosa coa auga.
• Cando se enfría, vaise botando o aceite pouco a pouco. Débese facer nun barreño grande de plástico, con coidado de non salpicar e cunhas luvas debido a que a sosa é corrosiva, ademais, hai que ter paciencia pois tarda en callarse case unha hora, todo este tempo débese dar voltas cara a dereita, con unha paleta grande e sempre no mesmo sentido, pouco a pouco vaise poñendo duro.
• Cando o xabón artesanal se pon duro añadimos aquel remedio que queiramos, por exemplo, pódeselle añadir arcilla.
• Despois ponse nun caixón de madeira, forrado con papel e antes de que se poña duro de todo, debemos cortalo en trozos pequenos.Déixase secar e xa está listo o xabón artesanal.

Usos do xabón:

• Pódemolo usar para lavar o noso corpo e para o coidado do pelo.
• Ideal para a hixiene das partes íntimas.
• É moi hidratante.
• Pódemolo usar para desinfectar feridas.
• Proporciona a nosa pel elasticidade e suavidade.
• Lavar a roupa, quita as manchas e dalle suavidade.
• Fregar os utensilios de cociña.
• Pode ser usado como ambientador.

http://es.wikipedia.org/wiki/Jab%C3%B3n

Non estás gordo, son as bacterias...

Nestes días leín un tweet (titular) no que poñía: "Cerca de 1,3 kg. de nuestro peso son bacterias", polo que decidín investigar sobre as características e a cantidade de bacterias que habitan no noso organismo:

Das 2.000 especies bacterianas que se aloxa no noso organismo, so 100 poden chegar a ser perxudiciais (patóxenas). Moitas son esenciais para a vida humana, especialmente as que traballan no noso sistema dixestivo.

Por exemplo, no colon, onde a comida pasa entre 24 e 48 horas, a concentración é tan alta que suma ata un 50% do contido, e representan cerca de 900 gramos do peso da persona. De feito, aínda que o colon sexa considerado un órgano do sistema dixestivo, a maior parte do traballo é realizado pola flora intestinal. 

Tamén hai con abundancia na boca, polos restos de comida, na pel, onde haberá ata 100.000  por cm2

Un dato é que hay en torno a un millón de células bacterianas nun mililitro de auga doce.

"MIAU"

 Hoxe vouvos falar sobre un dos animais que máis me gustan: o gato. Dende que fun pequeno, sempre tiven gatos e preguntábame a min mesmo que por que terían esos característicos bigotes que o fan tan recoñecible, por eso agora xa máis grande e porque teño a oportunidade de falar sobre a ciencia e a natureza voulle dedicar este blog:

Os bigotes dos gatos están conectados a unha rede de nervios sensoriais capaces de detectar ata o máis leve movemento do aire. Por eso, os gatos danse conta de que teñen un obxeto cerca aínda que non o vexan, o que fai que teñan unha gran ventaxa para andar pola oscuridade.

Os gatos tamén poden calcular a posición exacta e o movemento dun obxecto ou presa grazas a que os seus bigotes son sensibles aos cambios de presión do aire. Ademáis, estos sirvenlle para medir o ancho dunha abertura e ver si poden pasar. Pero si se lle cortan os bigotes o gato queda temporalmente incapacitado.

Na actualidade algúns científicos están diseñando robots con sensores que funcionan de forma parecida aos bigotes del gato. Estos “bigotes electrónicos” permitiríanlle aos robots rodear obstáculos. 

O descanso.

Anímovos a que vos fixedes na postura na que descansades e si non é a correcta pois, intentedes poñervos ben e si sodes capaces me comentedes. Eu non fun capaz, por iso propoño que o intentedes vos.

Conan, a indestructible.

Deinococcus radiodurans, tamén coñecida como Conan, pode soportar enormes cantidades de radiación gamma ata 1.500 veces maiores cas que causarían a morte humana.

Esta bacteria foi descuberta en 1956 por Arthur W. Anderson (EEUU). O científico estaba experimentando diferentes medios para esterilizar a comida en latas de conserva. Despois de irradiar carne de porco e boi con dosis que se consideraban suficientes para a súa esterilización, veu que algunhas latas mostraban signos de putrefacción. Nelas detectou a presencia dun microorganismo que se negaba a morrer. Asombrado, Anderson aislouno para o seu estudo. Dende entón esta bacteria está presente no: "Libro Guinness de los Récords" por considerarse a máis resistente do mundo.

Na actualidade séguese investigando sobre como se mantén con vida en condicións tan extremas. Ao parecer,Deinococcus radiodurans sufre coa radiación, xa que tras estar exposta aos raios gamma, o seu cromosoma queda roto en máis de 500 fragmentos, pero despois a bacteria é capaz de recompoñerlos grazas a que posúe entre 4 e 10 copias do seu material xenético ( o normal das bacterias é que teñan un par de copias).

Tamén pode soportar temperaturas extremas, sequías severas, falta de nutrintes… é un ser extremófilo.

Coidado cando te bañes na praia! : As medusas.

Estos animais xelatinosos, recoñecibles polos seus tentáculos e a súa umbrela (bolsa), chegan ás costas durante todo o ano, pero sobre todo fano entre a primaveira e o verán. As medusas son do grupo animal: cnidarios, que conteñen unhas células chamadas cnidocistos: unha especie de ‘microxiringas’ que inxectan susbtancias tóxicas e que utilizan para alimentarse ou defenderse. Estos cnidocistos están por todo o seu corpo, pero mais ben están concentrados nos tentáculos. O grado de toxicidade para os humáns depende da especie da medusa. A súa capacidade tóxica persiste incluso despois da súa morte, por eso é importante non tocalas aínda que pareza que estén mortas, xa que coas olas as súas esporas tóxicas poden volverse a hidratar e así recuperar a súa capacidade velenosa.

 Aquí deixovos un protocolo xeneral a seguir no caso de que picase unha medusa:

http://www.socorrismo.com/articulos/picadura-de-medusa.asp

Unha curiosidade: o panal das abellas.

As abellas que fan o mel, constrúen os seus paneis con cera que producen nunhas glándulas situadas na parte inferior do abdome. Estos paneis considéranse marabillas da enxeñaría. Por que?

Os paneis están formados por celdas hexagonais. Por séculos, os matemáticos souberon que non existe mellor forma que o hexágono para aproveitar o máximo espazo co mínimo de material, pero nunca puideron decir o por que.
Grazas as celdas hexagonais, as abellas poden aproveitar o máximo o espazo, producir un panal lixeiro e resistente con moi pouca cera e almacenar a maior cantidade posible de mel. Por eso non é de extrañar que o panal se asocie coa arquitectura, xa que hoxe en día, os investigadores están imitando o panal para producir estructuras resistentes que proveiten ben o espazo. Por exemplo, os enxeñeiros aeronáuticos empregan paneis hexagonais para fabricar avións máis resistentes e lixeiros que consuman menos combustible.

Oes? Oíches?

A polilla da cera pode percibir os sons agudos moito mellor que cualquer outro animal do mundo. Non obstante, as súas orellas teñen unha estructura moi simple e son tan diminutas como a cabeza dun alfinete.

Durante anos estudouse o oído deste insecto, e púdose probar a capacidade do sistema auditivo da polilla con diferentes frecuencias de son. Medíronse as vibracións da membrana do tímpano e rexistrouse a actividade dos nervios auditivos. Os tímpanos vibraron cunha frecuencia de 300 kilohercios (kHz). Unha diferenza moi grande co oído do morcego, que detecta frecuencias de son de ata 212 kHz e o das persoas, que non pasa de 20 kHz.

Os investigadores estudan como utilizar a extraordinaria capacidade auditiva da polilla da cera para deseñar novas tecnoloxías como por exemplo facer micrófonos mellores e máis pequenos que se poderían empregar nunha gran variedade de mecanismos, como teléfonos e aparellos para xordos.

Os dentes de Myleus pacú.

Este peixe tropical tan peculiar é nativo de Sudamérica e reside en augas doces, en zonas profundas e de correntes con moita vexetación.

O seu corpo é casi ovalado e comprimido lateralmente, a súa boca é pequena, con dentes moi semellantes ós da especie humana e que lles permite masticar fruta e semillas. Ollos grandes. Aletas pectorais pequenas e con moitas escamas lisas e diminutas. A cor dos adultos é plateada, ca barriga gris oscuro e aletas negras. Mentres que os xóvenes son vermellos, o que lles serve como ventaxa defensiva ante os depredadores. É omnívoro, pero mostra preferencia polos alimentos vexetais. Ten un gran sentido do olfato que lle axuda a atopar o alimento e é moi resistente as enfermidades.

Nas peixerías, ás persoas que non diferencian este peixe soenlle dar a piraña vermella, xa que son moi parecidos.

Pincha aquí para ver este video:
https://www.youtube.com/watch?v=cUDyUTWaDYQ