Para conseguir unha boa fotografía do noso planeta, ademáis de ser un bo fotógrafo, hai que ser astronauta: é o caso de Don Petit. Na Estación Espacial Internacional ten o seu estudo fotográfico. Cóntanos cómo consegue facer esas fotos a 400 km de distancia e a máis de 18.000 km/hora.
Só ten entre 3 e 5 segundos para capturar a imaxen desexada. Do contrario, terá que esperar outros 11 días máis, ata que a órbita lle permita pasar polo mesmo lugar. Para non perder esa fotografía, na Estación Espacial traballan con máis de 10 cámaras especiais, cada unha, cunha lente diferente.
Dende "a cúpula", fanse a maioría das fotografías. Son sete fiestras cunha visión de 360 graos. Hai que evitar os reflexos, e para eso unha manta negra cubre calquer panel ou obxeto cercano que poida desprender luz.
Durante tres intensos viaxes á Estación Espacial, Petit rexistrou imaxes inéditas. A súa paixón cambiou a nosa maneira de ver a Terra dende o espazo.
O sistema solar encóntrase no brazo de Orión, na Vía Láctea. A súa vez, a nosa galaxia forma parte dun conxunto de máis de 50 galaxias ao que se lle chama Grupo Local. Ata o momento, considerábase que o Grupo Local era parte dunha concentración de máis de 1000 galaxias, chamada Supercúmulo de Virgo, cunha extensión de máis de cen millóns deanos luz.
Sin embargo, un estudo descubreu que a nosa galaxia é parte dun supercúmulo moito máis grande, chamado Laniakea, do cal o Supercúmulo de Virgo é moito máis pequeno. Laniakea significa “ceo inconmensurable”, que ten un diámetro de máis ou menos 500 millóns de anosluz e contén uns 1000 billóns de veces a masa do Sol.
Gráfico del supercúmulo Laniakea y sus inmediaciones. Cada punto blanco representa una galaxia; las regiones de color rojo tienen un mayor número de galaxias, mientras que las de color azul representan “burbujas”, espacios vacíos con pocas galaxias. Las líneas blancas representan las trayectorias a través de las cuales las galaxias se mueven hacia el centro de masa de Laniakea. Se indica la ubicación de la Vía Láctea, cerca del borde derecho del supercúmulo, y algunos de los supercúmulos circundantes. Créditos: Brent Tully / Nature / CEA Saclay, Francia.
Utilizouse radiotelescopios para estudar os movementos dunhas 8000 galaxias do noso vecindario cósmico. Puideron aislar os movementos debidos exclusivamente á atracción gravitatoria e medir as súas velocidades relativas, creando un mapa das traxetorias polas que se desplazan as galaxias. No centro de Laniakea existe una rexión moi densa, chamada “Gran Atractor” que os astrónomos xa coñecían, e que está empuxando á Vía Láctea e moitas outras galaxias cara ela.
Analizando a velocidade de cada unha das galaxias observadas, os astrónomos puideron determinar los límites de Laniakea, ademáis de identificar outros supercúmulos xigantes ao seu redor, chamados Shapley, Hercules, Coma e Perseus-Pisces.
Galileo Galilei foi o primero en observar un satélite natural
en 1610. O astrónomo descubreu catro das lúas máis grandes do noso sistema
planetario: Gamínedes, Calixto, Europa e Ío, todas en torno a Xúpiter. No seu honor coñéceselles tamén como satélites
galileanos.
Os científicos divisaron 178 satélites en todo o sistema
solar. Xúpiter é o planeta que máis ten, 67, séguelle Saturno con 60. Arredor
de Plutón, Haumea e Eris, que son planetas ananos, teñen 7 satélites. Os
planetas que menos satélites teñen son a Tierra con un ( a Lúa) e Marte con
dous. Mentres que hai outros que non
teñen ningún, como son Mercurio e Venus.
Os satélites máis grandes de Saturno están compostos por unha
mezcla de xeo e roca.
Antigüedade: 1,8 millóns de anos. Periodo de duración: entre 1, 8 y 1.4 millóns de anos. Lugar de orixe: Kenia e África do sur. Características Anatómicas: 1.- Volume cerebral de 900 cm3. 2.- Estatura: entre 1,60 e 1,70 m. 3.- Complexión delgada e extremidades largas. 4.- Mandíbula potente. 5.- Brazos e pernas proporcionados.
Utensilios:
Supoñen unha evolución no proceso da fabricación de utensilios, ca aparición dos primeros Bifaces. Trouxeron unha nova forma de tallar a pedra, "o Achellense", que consiste en tallados polas dúas caras chamados bifaces, como: as machadas, os fendedores e os picos. Trátase dunha técnica que continuaría durante moitísimo tempo xa que se lle pode dar varios usos.
Forma de vida: O seu desarrollo foi máis lento co dos seus antepasados e esto fixo que o seu entorno social fose máis protector. A alimentación e a complexidade social son imprescindibles para a expansión e a reestructuración cerebral. Era traballador e non chegou a cruzarse con outras especies de homínidos.
Este esqueleto, de entre 1.8 e 1.2 millóns de anos, foi descuberto en 1984.
Este xoves, cando estaba previsto o lanzamento da cápsula Orión, a NASA tomou a decisión de cancelalo polos fortes ventos e por un fallo dunha válvula.
O final decideuse lanzalo hoxe venres ás 13:00 do mediodía. Este segundo lanzamento foi un gran éxito e a cápsula Orión ascendeu ata o espazo para dar voltas á Terra facendo probas.
O que se quere conseguir con este voo, e conseguir levar o ser humano ata Marte; aínda que neste primer lanzamento, Orión non foi tripulada por ninguén. Foi proxectado un voo de catro horas e media para dar case dúas voltas á Terra, despois de subir 5.800 Km. da superficie.
Durante este primer voo, de casi 100.000 km., o casco da nave veríase exposto a unhas temperaturas de casi 2.000 ºC a causa da fricción coa atmosfera. Ademáis de probar o funcionamento dos equipos de a bordo, o outro obxetivo é medir o impacto de rozamento e a temperatura no voo.
